Annem Haklıymış...

Annem derdi ki!

“Terli terli su içme ” 

İçten içe kızardım ona

Oyunun en tatlı yerinde

Bu müdahale de niye? 

Hastalanınca anlardım ki! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: “Sakın geç kalma” 

Meraklanırmış sonra 

İçten içe hayıflanırdım ona 

Gidenin dönmesini beklerken anladım ki ! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: “Odanı dağıtma” 

İçten içe karşı gelirdim ona 

Toparlamayı erteleyip dururken 

Hayatımı dağıttığım anlarımda anladım ki ! 

Annem haklıymış.

Annem derdi ki: “Öfkende fakir ol, sevginde zengin” 

İçten içe önemsemezdim bakışlarımla 

Kırdığım kalpleri telafi edemediğimde anladım ki ! 

Annem haklıymış 

Annem derdi ki: “Tek kişilik yaşama” 

Diğer türlüsü bencillik olur 

Sevilmezmişim sonra 

İçten içe güler geçerdim bu kelâma 

Yalnızlık ağır gelmeye başlayınca anladım ki ! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: “Doğal ol, yapmacık olma” 

İçten içe burun kıvırırdım ona 

Ezberlediğim yaşam biçiminin tatsızlığını fark edip 

Rollerimi karıştırmaya başlayınca anladım ki ! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: “Gençliğinin kıymetini bil, 

geri gelmez bir daha” 

İçten içe sitemkâr davranırdım ona 

Yüzümdeki çizgiler 

Saçımdaki beyazlar zafer kazandıkça anladım ki ! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: 

“Bir dilek tut, gerçek olana kadar çabala” 

İçten içe söylemesi kolay, yapması zor derdim ona 

Hayatımı sorgulamaya başlayıp 

Sürekli yapamadıklarım aklıma geldiğinde anladım ki ! 

Annem haklıymış. 

Annem derdi ki: “Bu sözlerimi kullan, yabana atma” 

Şimdi… 

İçten içe teşekkür ediyorum ona 

Çünkü… 

Bana miras kalan bu cümleleri sarf ederken bileceğim ki ! 

Ben haklıyım...